17 października 2015

Koszmarni Bohaterowie - (V) Michael Myers.


Michael był na pozór spokojnym chłopcem wychowywanym w lekko patologicznej rodzinie. Wraz z rodzicami oraz dwoma siostrami zamieszkiwali w niewielkiej mieścinie Haddonfield. Od najmłodszych lat u Mike’a można było zauważyć jego tendencję do zakrywania twarzy maską, nikt jednak nie podejrzewał, że może się to wiązać z poważnymi zaburzeniami psychicznymi.


Eskalacja nastąpiła w wieku szkolnym, a swój tragiczny finał miała w noc halloween gdy Myers urządził w swoim domu krwawą rzeźnię zabijając ojca, siostrę i jej chłopaka. Jako nieletni (w sumie jeszcze dziecko) z poważnymi problemami mentalnymi trafił do szpitala psychiatrycznego (temu okresowi i rozwojowi choroby Mike’a dużą część poświęca w swoim remake’u Rob Zombie) gdzie zajmował się nim psycholog dr Sam Loomis (twierdzący, że mały Mike to zło wcielone). W psychiatryku, jeszcze jako dziecko, zabija jedną z pielęgniarek . Doprowadza to do samobójstwa jego matki, która nie może znieść opinii „Matki Potwora”. Od tego momentu Myers zamyka się w sobie. Lekarze diagnozują katatonię i przez następne lata jest traktowany raczej jak mebel niż groźny morderca. W końcu doprowadza to do tragedii. Myers ucieka żeby w Halloween powrócić w swoje rodzinne strony i dokończyć to co zaczął kilkanaście lat wcześniej.

W trakcie długotrwałego pobytu ośrodku zamkniętym (być może na skutek szpitalnego żarcia) Mike wyrósł na naprawdę wielkiego i silnego gościa. W jednej ze scen Halloween II potrzeba kilku chłopa żeby załadować jego poranione ciało do karetki pogotowia. Jest również nienaturalnie wytrzymały – w swojej „karierze” przeżył kilkanaście bezpośrednich postrzałów oraz niezliczoną ilość razy był raniony bronią białą. Jego dwa metry wzrostu i grupo ponad sto kilogramów wagi nie mają jednak przełożenia na rozwój mentalny. Myers nie jest w stanie (albo nie chce) nawiązać kontaktu werbalnego z innymi ludźmi, a w trakcie podróży żywi się zwierzęcym ścierwem i śpi pod gołym niebem. Jego idee fixe jest zamordowanie swojej siostry Laurie, którą oszczędził w „jedynce”. Działa bez żadnego głębszego planu, jest jak maszyna zaprogramowana do zabijania. Podobnie jak jego trupio biała maska, jej właściciel również nie wyraża żadnych emocji. Uczucia takie jak litość czy wdzięczność są dla Myersa pojęciami abstrakcyjnymi – zabija nawet człowieka który uratował mu życie i przez rok się nim opiekował (Halloween 5: Zemsta Michaela Myersa). Najlepiej charakteryzuje go sam dr Loomis: Spotkałem tego małego chłopca z jego pustą, wypraną z emocji twarzą i najczarniejszymi na świecie oczami […] I zdałem sobie sprawę, że to co mieszka za tymi oczami to czyste zło. Wspomnieć należy również o „okresie żerowania” Michaela, który przypada oczywiście w tytułowe Halloween (jednak nie corocznie, bywały długie przerwy gdy słuch o nim ginął) – w ten dzień nie wyróżnia się (aż tak bardzo) z tłumu przebierańców i jedynie wtedy może w miarę spokojnie poruszać się po mieście.

W trakcie swojej ponad trzydziestoletniej kariery filmowej Michael Myers pozbawił życia ponad 70 osób. Nie był przy tym jednak jakoś szczególnie oryginalny gdyż najczęściej używał noża (takiego kuchennego). Miał jednak w jego obsłudze taką wprawę, że potrafił spokojnie „przybić” nim kogoś do ściany i pozostawić wiszącego jak obrazek. Gdy Mike nie miał przy sobie akurat noża, wykorzystywał to co było pod ręką: brzytwę (Halloween II), widły (Halloween V: The Revenge of Michael Myers)czy nawet łyżwę (Halloween: H20). W ostateczności wykorzystywał swoje wielkie, silne łapska do ukręcenia łba, uduszenia lub zmiażdżenia czaszki (Halloween IV: The Return of Michael Myers). Do jego dokonań należy również doliczyć kilka spektakularnych ucieczek z rąk stróżów prawa oraz „zmartwychwstań” po odniesieniu śmiertelnych dla większości ludzi ran. Myers nie mordował w jakiś wyjątkowo efektowny czy wyrafinowany sposób ale był diabelsko skuteczny.

Filmografia: Michael Myers pojawiał się dotąd na srebrnym ekranie dziewięciokrotnie. Klasyczna seria Halloween (rozpoczęta w 1978 roku przez John’a Carpentera) liczy osiem części (jednak w Halloween III: Season of the Witch jego postać się nie pojawia więc nie zostaje uwzględniona). Do tego należy dodać dwa remaki Rob’a Zombiego Halloween i Halloween II z 2007 i 2009 roku.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz