Koszmarni Bohaterowie - (II) Pinhead.

Pinhead jest przywódcą Cenobitów – rasy zamieszkującej świat wiecznego bólu i cierpienia (coś na kształt piekła). Był kiedyś człowiekiem, lecz z biegiem czasu spędzonego w Labiryncie (Hellraiserowa wizja piekła nie zawiera ognia ani smoły) zatracił swoją ludzką naturę i wszelkie wspomnienia (w Hellraiser II: Hellbound dowiadujemy się, że Pinheadem jest były weteran pierwszej wojny światowej, wybrany na to stanowisko ze względu na swoje zdolności przywódcze) . Stopniowo awansował w hierarchii piekielnych sługusów i stał się czymś na kształt piekielnego papieża.



Kluczem do wymiaru zamieszkanego przez Cenobitów jest kostka Lemarchanda, która odpowiednio ułożona otwiera bramy piekielne i umożliwia przeniknięcie Pinheada i spółki do naszego świata po duszę osoby która ją ułożyła (You sloved the box, we came, now you must come with us. Taste our pleasures. – Pinhead). Przybywają oni aby porwać śmiertelnika do swojego świata okrutnych tortur w klimatach sado maso. Cała seria jest bardzo mroczna i krwawa. Odwołuje się do odwiecznych marzeń człowieka o władzy i rozkoszy (większość ludzi z tą myślą próbuje ułożyć kostkę). Nie zdają sobie sprawy, że w cena którą przyjdzie im za to zapłacić jest niewyobrażalnie okrutna gdyż dla Cenobitów cierpienie i rozkosz są ze sobą nierozerwalnie związane. Każda część filmu rozpoczyna się od ułożenia przez poszukiwacza wrażeń kostki Lemarchanda i przywołaniu tym samym Cenobitów wraz z ich demonicznym przywódcą Pinhead’em. Nie posiadają oni niczego na kształt sumienia czy współczucia, nawet nie rozumieją takich pojęć . Traktują ludzi jak obiekty eksperymentalne i stosują wobec nich wyrafinowane tortury psychiczne i fizyczne (Oh I’ll enjoy making you bleed. And I’ll enjoy making you enjoy it. – Pinhead). Potrafią być bardzo finezyjni w swoich torturach i tworzyć skomplikowane intrygi w celu pognębienia ofiary (Hellraiser VI: Hellseeker – bohater praktycznie od początku filmu znajduje się w piekle. Cenobici fałszują jego wspomnienia i otaczającą rzeczywistość). Po raz pierwszy Cenobici pojawili się na kartach opowiadania Clive’a Barkera pod tytułem The Hellbound Heart.

Wszyscy Cenobici wyglądają odrażająco, jak na wysłanników piekieł przystało. Posiadają różnorodne modyfikacje ciała mające na celu zadawanie sobie bólu (np. druty wbite w gardło, amputowane kończyny) i są chorobliwie bladzi. Sam Pinhead (nazywający siebie też inżynierem) ma twarz nabitą kilkucentymetrowymi gwoździami (stąd ksywka).

Wszyscy mieszkańcy Labiryntu posiadają ponadnaturalną siłę oraz wytrzymałość (Praktycznie są nie do zabicia przez człowieka. W „trójce” policjanci opróżniają kilka magazynków w jednego z Cenobitów – bez żadnego efektu). Do tego dochodzą zdolności parapsychiczne.

Pinhead posiada zdolność czytania w myślach oraz telekinezy. W Hellraiser III: Hell on Earth, praktycznie w pojedynkę masakruje gości pewnego nocnego klubu. Sposób zabijania jaki stosuje nasz antybohater jest bardzo ciekawy, Piekielny Papież nie zniżyłby się przecież do brudzenia rąk krwią marnej rasy ludzkiej (chociaż i od tego są wyjątki, np. użycie maczety w Hellraiser: Hellworld). Najczęściej Pinhead przyzywa ze swojego świata haki i łańcuchy które rozrywają jego ofiary (co stało się zresztą cechą charakterystyczną całej serii).

Wygląda to bardzo efektownie i jak mniemam jest również bardzo bolesne. Warto jeszcze wspomnieć, że główny Cenobit jest także świetnym manipulatorem i kłamcą (mówi ludziom o raju i ekstazie nie wspominając co dla Cenobitów znaczą te pojęcia).

Nade wszystko Pinhead jest jednak wielkim mówcą. Lubuje się w wygłaszaniu wielkich mów (Human Dreas… such fertile ground for the seeds of torment. You’re so ripe, Joey. And it’s harvest time. Save your tears. We’ll reap your soul slowly. We have centurie to Discovery the things that make you whimper. Your min dis so naked. A book that yearns to be read. A door that begs to be opened. - Pinhead). oraz krótkich, zapadających w pamięć punchline’ów (Do I look like someone who cares what god thinks? - Pinhead). Piekielny papież dba również o swój wizerunek. W swoim skórzanym kubraczku wygląda zawsze czysto i schludnie.

Lista zasług Pinhead’a jest naprawdę długa. W końcu stanowiska „drugiego po Lewiatanie” nie otrzymuje się za ładny uśmiech czy wymyślne modyfikacje ciała. Piekielny papież wykazał się w łapaniu uciekinierów z labiryntu (pierwszy Hellraiser), dostarczeniu do piekła nowych duszy (Hellraiser III: Hell on Earth), pozyskiwaniu „wyznawców” (Hellraiser VII: Deader) oraz zwykłym slasherowym rzemiośle (Hellraiser VIII: Hellworld). Lista jego ofiar jest praktycznie niepoliczalna gdyż po pierwsze wcześniejsze dokonania Pinheada (zanim został zastępcą szefa) są nieznane, a po drugie w samej części III nie sposób zliczyć osób będących w klubie (gdzie wszyscy zginęli z ręki gwoździogłowego). Śmiało można jednak postawić tezę, że ma na swoim koncie więcej ofiar niż jakikolwiek „ziemski” morderca. Pinhead zostanie również zapamiętany dzięki swoim bon motom (np. Demons to some, angels to others lub I’am the pain) które przeszły już do legendy horroru. Wspomnienie kostki Lamarchanda do dzisiaj skutecznie przyprawia o gęsią skórkę wszystkich fanów kostki Rubika oraz innych tego typu łamigłówek.



Filmografia: Pinhead, wysłannik piekieł, jest „dzieckiem” legendarnego pisarza i reżysera Clive’a Barkera. Po raz pierwszy na ekranie pojawił się w 1987 w filmie Hellraiser. Łącznie Pinhead wystąpił w ośmiu częściach cyklu. Na rok 2011 planowana jest premiera dziewiątej części pod tytułem Hellraiser: Revelations. We wszystkich dotychczasowych odsłonach w rolę Pinhead’a wcielił się brytyjski aktor Doug Bradley.

źródło: http://jaskinianietoperzy.blox.pl/2011/05/Pinhead.html